Takime me njerëz të dhëshmuar të vlerave kombëtare!

Përjetim i veçantë ta takosh Hysen Gegën - njeriun që tërë jetën ia kushtoi Atdheut. Hysen Gega është një nga shumë dëshmitarët e mbijetuar të represionit të pashembullt politik serbo-jugosllav. Edhe pse vuajti shumë vite kazamateve të tito-komunizmit, kur u lirua më 1990, nuk e gjeti dot paqen në Kosovën e robëruar: menjëherë ngjeshi armët dhe luftoi krahë shumë djemve dhe vajzave të UÇK-së. Krijimin e ushtrisë së Kosovës e kishte pasur ideal qysh në rininë e hershme, kur bashkë me Jusuf e Bardhosh Gërvallen kishin ideuar projeksionet e luftës së pashmangshme për liri. Në vitin 2015, nga paratë që mori si dëmshpërblim për vitet e kaluara në burg, ai i ndau 10 mijë euro si donacion për Forcën e Sigurisë së Kosovës. Për të gjallë të tij ëndrra e lirisë dhe ëndrra për Ushtrinë e Kosovës, u bënë realitet. Njerëzit si Hysen Gega janë arkitektët e vërtetë të Kosovës, sepse njerëzit si Hysen Gega kurrë nuk pretenduan t’i marrin ndonjë gjë Kosovës, por jetuan dhe punuan që t’i jepnin asaj çdo gjë.

Me veprimtarin e hershëm të çështjes kombëtare, Halil Krasniqin. Halili ishte shok dhe bashkëveprimtar i figurave qendrore të Lëvizjes sonë Kombëtare - i atyre që të parët e nisën luftën për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës: Fadil Vatës, Afrim Zhitisë, Fahri Fazliut ... e shumë, e shumë të tjerëve. Me mbi 40 vjet veprimtari Halili kurrë nuk di lodhje ... çdo herë me elanin e një djali të ri! Arsimtar me përkushtim të lartë dhe etikë intelektuale, Halil Krasniqi është modeli i personalitetit shqiptar që për ideal prore i ka porositë atdhetare të rilindësve kombëtarë shqiptarë. Pranë këtij veterani të Partisë Demokratike të Kosovës natyrshëm ndihet fitorja e padiskutueshme e 14 shkurtit.

Në Odën e Bacës së Madh të UÇK-së, Isuf Gashit, në Drenovc të Anadrinit. Tregimi për Bacën e UÇK-së, është njëri nga më qëndrestarët e luftës sonë për liri. Sakrificat dhe shërbimet që ia bëri për Kosovën, kurrënjëherë nuk mund të shpaguhen me asnjë lloj çmimi. Shtëpia e tij qysh herët u bë njëra nga bazat kryesore të UÇK-së, kurse vet ai njëri prej luftëtarëve të orëve të para. Kur krisi lufta frontale më 1998 Baca doli në istikame dhe si një burrë trim u dha zemër djemve trima të Anadrinit e Llapushës, në betejat më të përgjakshme. Në njërën nga to, në Betejën e Rahovecit, mori plagë të rënda. Edhe për kundër moshës, plagët nuk e ligështuan, as nuk e mposhtën. Baca sërish iu kthye betejave, deri në fitoren e plotë, më 1999. Sot, Baca, si një burrë fisnik e shumë i nderuar në mbarë Shqiptarinë, pret miq në Kullën e tij në Drenovc, dhe, natyrisht, i gëzohet lirisë për të cilën dha shumë.